Caravankoorts

Je kan je afvragen wat er nu zo leuk is aan een caravan.  Met z’n viertjes op vier vierkante meter.  Steeds in de weer.  Hopend op mooi weer.  Vastrijden op een zompig terrein.  Blikvoer koken in een veel te kleine keuken.   Hier en daar luidruchtige buren.  Geen plaats voor mooie schoenen.  Geen dressing. Gedeelde badkamer.  Elke dag afwas.

Ik begrijp heel goed dat je daar je kostbare vakantie niet mee wil vullen.  Meer nog.  Ik begrijp steeds minder waarom wij er wél door gebeten zijn.  De caravankoorts.  We kampeerden nooit vroeger – op een enkele keer in een grote tent van Eurocamp na.  Zo eentje waar je een stempel mocht gaan ophalen om je stempelkaart te vullen.  De stempelkaart.  Tot zover de kampeerherinneringen.

En toch kan ik er zo ontzettend van genieten.  Zelfs zonder stempelkaart.  Het moet de vrijheid zijn.  Het idee dat je – net als een slak – met je huisje onderweg bent.  Vrij om te doen en laten wat je wil.  Wil ik morgen naar Spanje?  Prima.  Hebben we zin in Zweden?  Ook goed.  Al ligt het meestal ook weer niet zo eenvoudig.  Maar dat ter zijde.

Het gegeven Oldtimercaravan kan ook meespelen.  Er bollen ontzettend veel fantastische oldtimerpareltjes rond.  Zelfs met een klein budget kan je volledig uit de bol gaan.  Anders dan bij oldtimerauto’s heb je bij een caravan weinig techniek, geen motor die na al die jaren begint te sputteren.  Dat alles maakt het rijden met zo’n gezellig kleine sleurhut (zeg ik het juist zo, Nederlandse lezers? ) erg toegankelijk.  Wie nieuwsgierig is geworden naar zo’n pareltjes; google even Yvonne Mostard, SMV, Biod, Bourgeois, Lander Graziella, Otten, Wa-Wa of Airstream.  Stuk voor stuk mijn favorietjes.  Begrijp je stilaan waar de caravankoorts vandaan komt?

Onze Kleine Naamloze Onbekende mag dan wel niet uit mijn favorietenlijstje komen, ik zou hem niet meer willen ruilen.  Niet voor een Yvonne Mostard.  Niet voor een SMV.  Niet voor… ok, wél voor een Airstream.  Maar daar hangt dan ook een ander prijskaartje aan vast helaas.   Punt is dat je gewoon gehecht geraakt aan je eigen minihuisje.  Onze Welltbummler.  Keereweer voor de vrienden.  Hij heeft ons toch maar mooi naar Noorwegen gebracht.  Hij heeft ons de vrijheid gegeven om op de mooiste paradijsjes een poosje langer te blijven staan als we dat wilden.  Prachtige plekken waar we soms helemaal alleen stonden.  Aan een prachtig meer.  Aan de flank van een overweldigende berg.  En dat zonder vroegboekkorting.  Zelfs zonder stempelkaart.  Stel je voor.

Daarvoor kook ik gerust een poosje in een gezellig kleine keuken.  Blikvoer kan best lekker zijn.  En die luidruchtige buren, daar drinken we gezellig een pint mee.  Caravankoorts?  Ik heb het.  En ik hou het nog even bij, me dunkt.

En jij?  Welke oldtimercaravan doet jouw hart sneller slaan?

Klinkt de caravankoorts je bekend in de oren?